<< z powrotem do filmu

Tadeusz Konwicki:

Jedna z najważniejszych postaci polskiej kultury powojennej, wybitny pisarz, scenarzysta oraz reżyser filmowy nagradzany wielokrotnie w Polsce i za granicą. Jeden z prekursorów tzw. Szkoły polskiej, która powstawała, gdy był kierownikiem literackim Zespołu Filmowego "Kadr" (1956-1968); jako kierownik literacki "Kraju" (1970-1972), "Pryzmatu" (1972-1977) i "Perspektywy" (1989-1991), zainicjował wiele projektów filmowych. Na przełomie 1944 i 45 roku walczył w antybolszewickiej partyzantce AK w lasach podwileńskich; po przedostaniu się w 1945 przez nowe granice Polski rozpoczął studia na wydziale polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego i przeżył bunt ideowy - został działaczem socjalistycznym, jednym z głównych autorów formacji "pryszczatych". Od 1956 roku przyjął jednak pozycję outsidera - pisał odtąd dzieła niemal zawsze balansujące na granicy "niecenzuralności". Szczególne miejsce zajmuje wśród nich cykl powieści egzystencjalnych: Sennik współczesny, Wniebowstąpienie, Nic albo nic, oraz aluzyjny para-dziennik Kalendarz i klepsydra. Od połowy lat siedemdziesiątych do 1989 roku kolejne utwory Tadeusza Konwickiego publikowane były w podziemiu wydawniczym. Oprócz powieści, jest Konwicki autorem scenariuszy do wszystkich swoich filmów. Pisał też scenariusze między innymi dla innych reżyserów: Austerii, Matki Joanny od Aniołów i Faraona Jerzego Kawalerowicza oraz Jowity Janusza Morgensterna. Cała dojrzała twórczość literacka i filmowa reżysera Doliny Issy, zakorzeniona bardzo silnie w jego biografii, rozpięta jest między rodzinną Wileńszczyzną i Warszawą, w której mieszka on od 1947 roku.

Filmografia scenariuszowo-reżyserska: 1955: Kariera , 1957: Ostatni dzień lata, 1960: Matka Joanna od aniołów , 1961: Zaduszki (też reżyseria), 1965: Salto (też reżyseria), 1965: Faraon, 1965: Der Augenblick des Friedens (Les rideaux blancs) (scenariusz i reżyseria 3 epizodu), 1971: Jak daleko stąd, jak blisko (też reżyseria), 1982: Dolina Issy , 1982: Austeria, 1985: Kronika wypadków miłosnych, 1989: Lawa (też reżyseria),